Natsuo Kumeta - Nasz Cud t.14

Czternasta odsłona Naszego Cudu trafiła w moje ręce. Nie powiem, bardzo czekałam, kiedy ten moment nastąpi, bo poprzedni tomik zostawił mnie w takim miejscu, że miałam chęć kogoś udusić! Tak się nie robi! Natsuo Kumeta uwielbia budować napięcie i pozostawiać nas z wieloma pytaniami… szkoda tylko, że później trzeba czekać mnóstwo czasu, by poznać upragnione odpowiedzi. A nawet nie można mieć pewności, że zostaną nam one ujawnione. Niby ta historia nie wyróżnia się niczym szczególnym, a jednak posiada w sobie pewną magię, która przyciąga czytelnika…

Kolejne wspomnienia zostają ujawnione, kolejne osoby odzyskują wspomnienia…

Po użyciu magii w szkole nauczyciele zaczynają bliżej przyglądać się uczniom. Niestety, przy każdym incydencie był obecny Minami i to on zostaje głównym podejrzanym w tej sprawie. Teraz nie tylko musi poradzić sobie z narastającym konfliktem w klasie, a także z podejrzliwym belfrem…

Czy Minami odsunie od siebie wszelkie podejrzenia?

To już pewne – kościół był zamieszany w wojnę! Nie tylko o niej wiedział, ale także nie zamierzał jej zapobiec. Lecz to, co do tej pory wydawało się proste, właśnie znacznie się skomplikowało…

Kto zdradził?

Moswick, a może jednak Zerestria?

Ja się poddaję… kolejny tomik, w którym zakończenie pojawiło się zbyt szybko! Sytuacja naszych bohaterów się bardzo skomplikowała, do tej pory już zdążyliśmy się utwierdzić w przekonaniu, że mniej więcej wiemy, kto był agresorem, nie mieliśmy tylko pojęcia, kto jeszcze maczał w tym palce i dlaczego. A teraz wszystko wskazuje na to, że czeka nas kolejny przewrót, który pozostawi po sobie małe spustoszenie. Tajemnica goni tajemnicę, a im więcej osób odzyskuje wspomnienia, tym historia bardziej się komplikuje. I kto tu jest tym dobrym, a kto złym? Kogo obwiniać? Normalnie, zaraz zacznę zgrzytać zębami… byle do maja (wdech, wydech)!

„Nikt nie powinien ponosić odpowiedzialności za to, czego dopuścił się w poprzednim życiu.”

Kościół miał być neutralny. Nie powinien mieszać się w konflikty ani wspierać żadnej z jego stron. Lecz wszystko wskazuje na to, że nie tylko wiedział o nadchodzącej katastrofie, ale także pociągał za sznurki. Zamiast zacząć działać, pozostał bierny i przypieczętował los poległych. Pozostaje tylko pytanie, czy czasem sam nie dążył do tego, by jedna ze stron zdradziła… Jeszcze za wcześnie na osądy, ale wszystko wskazuje na to, że duchowni, posiadają wiele tajemnic, które mogą przybliżyć Minamiego, do rozwiązania tej zagadki. Co zrobi Minami, kiedy pozna już prawdę? Jaki to będzie miało wpływ na teraźniejszość?

Jeszcze nie potrafię zdecydować, czy podoba mi się kierunek, w którym podąża historia. Wcześniej wszystko było prostsze, śledziliśmy sobie wydarzenia, szukaliśmy winnych i czekaliśmy na potwierdzenie naszych wniosków. Teraz, niby również to robimy, ale od tego momentu, jest to bardziej skomplikowane. Jako czytelnik, nie możemy już nikomu ufać. Każdy z naszych bohaterów, może okazać się tym złym. Takiego obrotu spraw, nie mogłam się spodziewać. Mam nadzieję, że kolejny tomik jakoś nam to sensownie wyjaśni… podejrzewam, że kluczową postacią do wyjaśnienia całej tej sytuacji będzie książę Eugene. Tylko, kiedy on się „odnajdzie”?

No cóż, Nasz Cud nas nie oszczędza. Autorka bawi się naszymi emocjami, komplikuje fabułę i nie pozwala nam się nudzić. Dzięki temu wciąż dobrze się bawimy podczas lektury, ale… to czekanie jest dobijające. Chciałabym, już wiedzieć więcej! Bo tak naprawdę, to my ciągle błądzimy po omacku, brakuje nam wielu szczegółów, a wspomnienia wciąż są niejasne. I jak z tego złożyć jakąś logiczną całość? Nie tylko czytelnik jest rozdarty przez nowe informacje, także Minami tak się czuje. Nie jest pewny, jak powinien postąpić. Czy chce przeprosin, a może przeszłość nie ma wpływu na obecną rzeczywistość… w końcu chciał bronić teraźniejszości, ale coraz bardziej sytuacja wymyka mu się spod kontroli. Pozostaje nam tylko czekać na kolejne części…

Moja ocena: 8/10

Liczba stron: 178

Data premiery: 10 stycznia 2019

Wydawnictwo: Waneko