Przedpremierowo: Laurie Halse Anderson - Speak

Speak to książka, która zaintrygowała mnie swoim opisem. Dopiero później dowiedziałam się, że swoją premierę w oryginale, miała dwadzieścia lat temu… sporo czasu upłynęło od tego momentu i rzeczywistość, która nas otacza, uległa zmianie. A może są jednak tematy, które mimo upływu lat, wciąż pozostają takie same? Nad tym się nigdy nie zastanawiamy, przyjmujemy codzienność taką, jaką jest, w końcu w przeszłości miało być lepiej (tak mawiają nasze babcie). Może w coś tym jest, a może po prostu jesteśmy odważniejsi i nie boimy się głośno mówić o pewnych rzeczach?

Pierwsza klasa liceum – nowy etap w życiu, który jest kolejnym krokiem ku dorosłości.

Nikt nie wie, co tak naprawdę wydarzyło się tamtego feralnego dnia. To miała być zwykła impreza, spełnienie marzeń i dobra zabawa. Skończyło się na łzach i telefonie, który był kolejnym krokiem do tragedii…

Wykluczona i załamana Melinda musi się zmierzyć z konsekwencjami tamtej nocy… szkoda tylko, że nikt nie zna prawdy.

Skoro nikt nie chce jej wysłuchać, to po co w ogóle się odzywać?

Czy milczenie nie będzie najlepszym lekarstwem na koszmar z przeszłości?

Wystarczy tylko nie wyróżniać się wśród reszty uczniów…

Niestety, pierwszy dzień szkoły, to czas, by zmierzyć się z tłumem wściekłych ludzi… a oni tak szybko nie zapominają.

Ile to już było książek o trudnych, traumatycznych przeżyciach? Temat ten sam, tylko historia inaczej napisana…w kółko jedno i to samo, ale jakimś dziwnym trafem, chętnie po takie lektury sięgamy. Jesteśmy ciekawi cierpienia innych? A może tego, jak bohaterowie radzą sobie ze swoimi demonami? Szukamy pozycji, które łamią nam serca, miażdżą nasze emocje i ukazują brutalna rzeczywistość… tylko, czy Speak wpasowuje się w ten schemat? Nie. W tym przypadku obserwujemy główną bohaterkę, patrzymy na jej codzienność, ale jesteśmy takimi biernymi widzami. Podczas lektury nie czułam żadnych emocji, momentami byłam znudzona i zastanawiałam się, dokąd to zmierza…

„Coraz ciężej jest mi rozmawiać. Mam wrażenie, jakby gardło bolało mnie przez cały czas, a z warg powstała jedna wielka rana. Kiedy budzę się rano, mam tak zaciśnięte szczęki, że aż dostaję od tego bólu głowy.”

Melinda to zwykła nastolatka, która w przedziwnym splocie wydarzeń została wyobcowana wśród rówieśników. Nikt nie chce jej wysłuchać, dawne przyjaciółki się od niej odwróciły, a jej nazwisko jest znane w całej szkole. Nie próbuje uczestniczyć w życiu szkolnym, staje się cieniem i chce tylko przetrwać do końca liceum. Niestety, to nie jest takie łatwe. Problemem jest nie tylko jej tajemnica, ale rodzice, którzy często się kłócą. Z biegiem czasu, dziewczyna coraz mniej się odzywa – nie widzi powodu, by miała cokolwiek mówić, skoro i tak jej słowa są mało ważne dla innych…

„Wiem, że ostatnio pochrzaniło mi się w głowie. Mam ochotę wyjechać, przenieść się albo przeteleportować do innej galaktyki. Chciałabym wyznać wszystkim prawdę, zrzucić na kogoś poczucie winy, błąd i całą złość. W moim brzuchu żyje bestia, słyszę jak miota się między żebrami. Nawet jeśli odrzucę wspomnienia gdzieś w kąt, ona i tak zostanie i będzie mnie kalać.”

Tematyka zawarta w Speak mimo upływu lat, wciąż jest aktualna. Tylko patrząc na dzisiejszą rzeczywistość, mam wrażenie, że byłoby o wiele gorzej. Kiedyś nie było internetu, telefonów komórkowych i może nauczyciele faktycznie martwili się o swoich uczniów. Dlatego książka niezbyt pasuje mi do naszych realiów, choć o takich rzeczach powinno się mówić, nie można milczeć i zezwalać na takie rzeczy. Swoją drogą Melinda była na tyle silna psychiczna, że przechodząc kolejne fazy traumy, potrafiła się pozbierać i zacząć walczyć o siebie. A to jest w wielki wyczyn, bo wiele osób tkwi w pierwszej fazie i nie potrafi ruszyć do przodu, co często kończy się opłakanymi skutkami.

Niestety, na ten moment uważam, że istnieją książki, które w aktualniejszy sposób opisują taką problematykę. Nasze społeczeństwo coraz gorzej sobie radzi z codziennością i dla wielu osób jedynym ratunkiem jest dobry terapeuta. Jesteśmy leniwi i słabi. Nie chciałabym tu wrzucać ogółu społeczeństwa do jednego wora, ale z doświadczenia wiem, że ci, co najgłośniej krzyczą, wymyślają wszystko na potrzeby swoich widzów. Wystarczy spojrzeć na Facebooka – pranie brudów rodzinnych, ciągłe użalanie się nad sobą i „chwalenie” kolejnymi niepowodzeniami życiowymi. Każdy musi wiedzieć o wszystkim, a my mamy użalać się nad takimi osobami. Oczywiście część z nich robi to świadomie dla atencji, jednak prawda jest taka, że osoby po przejściach nie wywlekają niczego publicznie… dlatego nie bądźmy ślepi! Nie żałujmy osób, które robią to na pokaz, zastanówmy się nad tymi, którzy cierpią – milcząc.

Speak to jedna z tych książek, która pokazuje nam, jak wygląda osoba, która potrzebuje pomocy. Demaskuje naszą fałszywą rzeczywistość i w pewien sposób otwiera nam oczy… dlatego sądzę, że warto po nią sięgnąć, bo może być dla nas impulsem, by zacząć walczyć o siebie. Mówią, że mowa jest srebrem, a milczenie złotem... a może milczenie jest naszym najgłośniejszym krzykiem rozpaczy?

Moja ocena: 7/10

Liczba stron: 264

Data premiery: 27 lutego 2019

Wydawnictwo: Feeria Young