Alloma Gilbert - Ocal mnie od złego

 Jest to książka, która (jak dla mnie) bardzo ciężko zrecenzować. Nie ma tu fabuły, którą można streścić. Za to są prawdziwe przeżycia autorki. I nie jest to kolorowa historia z jej życia.

Do przeczytania książki zachęciła mnie jedna z blogerek. W tedy wydawało mi się, że to wyśmienita książka dla mnie. Dodatkowo, chyba nie doczytałam, że jest to historia oparta na faktach i choć lubię takie opowieści, ta wzbudziła we mnie wielkie emocje.

Ostatnio dużo słyszy się o tym jak krzywdzą lub zabijają dzieci, ale to co przydarzyło się małej Allomie, przekracza wszelkie granice. Była torturowana przez swoją przybraną matkę  w rozmaite sposoby, bardzo drastyczne i bolesne.  Ale to nie wszystko, kary jakie otrzymywała wraz z dwójką swojego przybranego rodzeństwa były odrażające, często czytając zbierało mnie na mdłości i torsję. Więc tylko możecie sobie wyobrazić, co biedna dziewczynka musiała przechodzić.

Jej przybrana matka, była jednym ze świadków Jehowych, była wręcz fanatyczką tej religii. Zawsze uważałam Jehowych za sektę i wcale dużo się nie pomyliłam. Eunice, bo tak nazywała się przybrana matka Allomy, zabierała wszystkie dzieci, a miała ich aż piątkę,  na spotkania wyznawców tej religii. Choć nie sądzę, żeby całe te tortury były spowodowane religią.

Z pośród piątki dzieci, trójka była tymi „złymi dziećmi” , a dwójka dobrymi. Nie rozumiem jak można, tak dzielić dzieci, które nie są niczemu winne. No cóż, Eunice to potrafiła, aż za dobrze. „Dobre dzieci”, nigdy nie zaznały takiego okrucieństwa, jakie zgotowała tym „złym dzieciom” przybrana matka. Cały czas powtarzając, że Alloma jest dzieckiem szatana i ona próbuje jej tylko pomóc.

Czy kiedyś, ktoś z was, zastanawiał się, jak by wyglądało wasze życie, gdybyście nie mieli takiego szczęśliwego dzieciństwa, a każdego dnia bali się o swoje własne życie, a czasami wręcz modląc się o śmierć, aby uwolnić się od tortur i życia jakiego zgotowała wam osoba dorosła? Zapewne nie.

Alloma w czasie swoje dzieciństwa, od momentu kiedy trafiła do przybranej matki nie zaznała miłości, choć mimo tych wszystkich tortur dalej szukała miłości i wsparcia w tej kobiecie. A gdy weszła już w okres dorastania i stawała się młodą kobietą,  zaczął się u niej bunt.

Nawet po tym jak już uwolniła się od Eunice, życie jej nie rozpieszczało. Świat zewnętrzny był dla niej obcy, a z ludźmi bała się rozmawiać, bo tak była zastraszana przez większość swojego życia.  Niewiedza o zewnętrznym świecie, brak kontaktów z innymi ludźmi, sprowadził na nią kłopoty.

Najciekawszą rzeczą  jest to, że nikt nie zareagował, na krzywdę tych dzieci. Ani opieka społeczna, ani lekarze, ani sąsiedzi którzy musieli słyszeć krzyki dochodzące z domu. Choć opieka społeczna miała zgłoszenia i przesłanki do tego aby coś zrobić, nawet mnie sprawdziła żadnego zgłoszenia. Każdy był obojętny, udawał że nic nie widzi i nic się nie dzieję. Choć wychudzona, posiniaczona dziewczynka potrzebowała pomocy, a gdyby ktoś zareagował, jej koszmar skończyłby się o wiele szybciej.  

Obojętność ludzi jest przerażająca wolą patrzeć i przymykać oczy na krzywdę innych niż się wtrącać, a gdy dochodzi do tragedii, jest już za późno na jaką kolwiek pomoc.

Ale tego wszystkiego dowiecie się sami czytając „Ocal mnie od złego”, ale ostrzegam nie jest to książka dla ludzi o słabych nerwach. Wzbudzi  w was wiele emocji, tak jak we mnie. Czasami musiałam zrobić sobie przerwę od czytania, bo nie mogłam uwierzyć, ani pozbierać się po tym co przeczytałam. Choć najczęstszymi moimi emocjami były łzy, przerażenie i mdłości, a także wstręt i obrzydzenie do kobiety, która w tak okrutny sposób postępowała. Jest to dowód na to, że potwory istnieją a silniejszy dominuje nad słabszym i robi z nim to na co ma ochotę. Tu ceną jest  stracone dzieciństwo i trauma do końca życia. Trauma, która jest lękiem przed rzeczami, które mogą w jakiś sposób przypomnieć tortury przez jakie musiało się przejść. Szczególni polecam tą książkę, dla buntującej się młodzieży, która uważa że rodzice to zło konieczne. Mogą się przekonać jakie mają wspaniałe życie, a rodzice tylko próbują ich chronić.

Moja ocena: Tej książki nie da się ocenić, to nie jest fikcja literacka, to historia która wydarzyła się naprawdę. A takich nie w sposób jest ocenić.

Wydawnictwo: Znak literanova

Data wydania: 16 kwietnia 2012r.

Liczna stron: 320