Victoria Scott - Tytany

„Tytany” to najnowsza propozycja od Wydawnictwa IUVI. Nie będę oszukiwać, bardzo czekałam na premierę tej książki, w szczególności, że z twórczością autorki miałam okazję już się zapoznać, czytając serię „Ogień i woda” (recenzje znajdziecie tutaj i tu). Pokładałam duże nadzieje w jej kolejnym dziele, a przede wszystkim byłam ciekawa, co ciekawego znajdę w „Tytanach”. A jak wiadomo, powieści młodzieżowe lubią być dość schematyczne i przewidywalne, z drugiej strony Victoria Scott pokazała już, że jej powieści zaskakują swoich czytelników. A jak było w tym przypadku, którą drogę obrała autorka?

Tytany. Jedno krótkie słowo, wokół którego obraca się cały świat Astrid. Pół konie, pół maszyny. Jednym przynoszą chwałę, a innym hańbę. Wszystko w zależności od tego, po której stronie płotu się znajdujesz.

Teraz kiedy Astrid dostaje szansę od losu, aby dosiąść tytana i uczestniczyć w derbach, nie waha się ani chwili. Wszystko stawia na jedną kartę. Bo kiedy stoi się po niewłaściwej stronie płotu, wygrana w derbach to szansa na nowe, lepsze życie.

Jeden sezon, jeden tytan, jeden dżokej. Taka szansa już nigdy się nie powtórzy…

Czy Astrid ma szansę wygrać, kiedy cały świat jest przeciwko niej?

Z jakimi trudnościami będzie musiała się zmierzyć?

„Konie są przerażające i jednocześnie piękne. To bezmyślne bestie, ale w światłach stadionu, gdy ich ciała przemierzają tor jak duchy, są wspaniałe.
W dniu, w którym po raz pierwszy oglądam gonitwę tytanów, mam trzynaście lat.

Tego samego dnia widzę, jak umiera człowiek.”

„Tytany” to jedna z bardziej zaskakujących książek, z którymi do tej pory się spotkałam. Oprócz jakby mogło się wydawać, głównego tematu mechanicznych koni, możemy spotkać wiele pomniejszych wątków, które są filarami całej tej historii. Autorka sprawnie łączy ze sobą różnorodną tematykę, która na pierwszy rzut oka nie ma ze sobą nic wspólnego. Do samego końca nic nie było pewne w tej książce, przez co towarzyszyło mi niesamowite napięcie i nie było sposobności, abym mogła się od niej oderwać. Z jednej strony brutalny świat zwykłych ludzi — hazard, bieda, przytłaczające problemy, zaś z drugiej bogacze, którzy patrzą na wszystkich z góry.

„- Słyszałeś, co powiedziała Magnolia? Powinniśmy po prostu dobrze się bawić.
Skobel parska, a ja się uśmiecham.
- Wiem, co masz na myśli – mówię. Ja też chcę wygrać. To nasza jedyna szansa, żeby ścigać się dalej. Nikt nie będzie chciał sponsorować ubogiej dziewczyny z hrabstwa Warren i przedawnionego modelu tytana. Mimo to… mimo to uważam, że wyglądasz dość profesjonalnie.”

Astrid to zwykła nastolatka, która marzy tylko o jednym – aby kiedyś dosiąść tytana. Te mechaniczne konie są dla niej wszystkim. Odległe marzenie, które w jej sytuacji jest nie do spełnienia, aż do momentu, kiedy w jej życiu pojawia się dziwny „staruszek”. Od tej pory nic już nie jest takie samo. Z natury spokojna i zgodnie ze swoim wiekiem rozkapryszona dziewucha. Nikomu nie ufa, teraz liczy tylko na siebie. Zbyt wiele może stracić, a zarazem nie ma nic do stracenia. Mimo że nie jest faworytem w tych wyścigach, jej geniusz matematyczny i zawziętość wraz z dobrym szkoleniem mogą odmienić jej los.

Victoria Scott po raz kolejny zaskakuje swoją twórczością. Niby pisze powieści młodzieżowe, a są one nad wyraz dojrzałe. Pokazują zachodzące zmiany w bohaterach, które czasem bardzo ciężko wyodrębnić w innych tego typu książkach. Tworzy postacie pełnowymiarowe, nie są przerysowane, ani zbyt płytkie. Czasami łatwo się pogubić gdzie jest granica między fikcją a światem realnym. I najlepsze jest w tym wszystkim, że każdy ma swoją osobowość, nic nie jest na jedno kopyto, a nie każdemu autorowi wychodzi to z taką precyzją i z tak licznymi detalami. Jestem pełna podziwu dla jej umiejętności i wiem, że nie raz zostanę przez nią jeszcze zaskoczona.

Z założenia zawsze, lubię się czepiać niedociągnięć w książkach. Niestety (a może i stety), w zależności jak na to patrzeć, tu nie znalazłam nic, co by spowodowało, że mogłabym powytykać błędy. Powieść jest naprawdę dopracowana w najmniejszych detalach. Brutalna, niebezpieczna, bardzo emocjonująca. Wielu czytelników straci dla niej swoje serca. Ciekawy motyw przewodni mechanicznych koni, który przynajmniej dla mnie jest czymś nowym i wcześniej z czymś takim się nie spotkałam, to powiew świeżości w tego typu literaturze. Już nie mogę się doczekać, jaka będzie następna książka autorki. Oby była tak doskonała, jak „Tytany” albo nawet i lepsza.

Moja ocena: 9/10

Liczba stron: 336

Data premiery: 2 czerwca 2016

Wydawnictwo: IUVI