Magdalena Kułaga - Uzdrowiciel. Cienie przeszłości

Facebook otwiera wiele możliwości, nie tylko dla blogerów, ale także dla początkujących autorów. To właśnie poprzez Facebooka otrzymałam propozycję przeczytania tej książki. Na początku nie byłam przekonana do tej pozycji, ale nie umiem odmówić początkującym polskim autorom. Dlatego skusiłam się i postanowiłam zrecenzować tą pozycję.

Opis dostępny w sieci:

Powieść fantasy. Świetnie opowiedziana historia człowieka posiadającego moc uzdrawiania, który został porwany ze swojego miejsca zamieszkania, by stać się zabezpieczeniem dla władcy Wermodu i wszystkich ludzi zamkniętych wraz z jego rodziną na zamku przed wszechobecną zarazą, dziesiątkującą mieszkańców kraju.

Uzdrowiciel — Wiwan — ma dar odczuwania nastrojów, czuje wyraźnie, gdy coś się złego dzieje w jego otoczeniu, wysysając z niego chęć do życia. Jego przeznaczeniem jest ratowanie innych, dawanie im nadziei i podnoszenie z upadku. W zamku ogarnął go mrok zła, knowań, skrytych mordów. Wszystko to doprowadziło go na skraj wytrzymałości. Na szczęście na ratunek przybył jego brat, Pafian. Zbieg różnych okoliczności wciągnął w wir ratowania najważniejszego wówczas człowieka kraju innych ludzi. Autorka zaangażowała w ten akt ratunkowy ludzi z… Domu Rozkoszy, tamtejszego domu publicznego. Stali się najwierniejszymi przyjaciółmi Wiwana. Dzięki nim uzdrowiciel odzyskał godność i uratował życie.

Życie poza zamkiem to najczarniejszy scenariusz dla ludzkości. Zaraza odbiera poczucie człowieczeństwa. Słabe psychicznie jednostki stają się bandytami i mordercami. Dla ratowania swojego życia chcą poświecić innych, objawiają się w nich najgorsze uczucia, zezwierzęcenie, dążenie do zaspokojenia swoich żądz. Niełatwo samemu jest przetrwać to piekło, zachowując poczucie swojej godności i unosząc cało życie. Bohaterowie walczą, odnajdując w najmniej oczekiwanych momentach przyjaciół wśród niespotykanych grup ludzi i szlachetność tam, gdzie najmniej się tego spodziewają.

Mój opis:

W królestwie panuje zaraza, która nie omija nikogo. Olivier wraz ze swoją siostrą bliźniaczką traci przez zarazę rodziców. Gdy postanawiają wyjechać jego prześladowca Moren postanawia zatrzymać ich za wszelką ceną. Porywa ich do miejscowego Domu Rozkoszy i tam przetrzymuje. Daje także zadanie Olivierowi, ma przebrać się za kobietę, udać do zamku i zdobyć wisior należący do Uzdrowiciela…

Olivier zaczyna swoją służbę na zamku jako pokojówka. Poznaje uzdrowiciela i jego brata, który przybył go ratować. Trafia także w sam środek intryg wicekróla, który zamierza obalić króla.

Czy uda mu się zdobyć wisior i uratować swoją siostrę? Co stanie się z Uzdrowicielem i Królem?

Z tą lekturą jest jeden problem – nie wiem co mam o niej myśleć. Cała jej fabuła jest prosta, ale bardzo chaotyczna. Głównym bohaterem miał być Uzdrowiciel, a głównym wątkiem jego próba ratowania, ale to wszystko się zgubiło. Olivier był głównym bohaterem, Uzdrowiciel był wątkiem dodatkowym. Autorka zbyt wiele chciała opisać i zrobił się dzięki temu bardzo duży bałagan, aby się w tym odnaleźć, trzeba bardzo się natrudzić. Chaos powstaje także przez dialogi, które nie zawsze są zrozumiałe oraz nie zawsze wiadomo co kto do kogo mówi. Narracja jest wiele osobowa, ile postaci tyle narracji, jeden wielki chaos i trzeba bardzo się pilnować, aby wiedzieć kiedy przeskakuje z jednego bohatera na drugiego.

Same postacie są dosyć dobrze opisane w szczególności ich orientacja seksualna. Większość bohaterów to geje, także większość postaci, damskich i męskich, pracuje w miejscowym Domu Uciech. Tak wiele bohaterów o odmiennej orientacji powodowało niesmak. Rozumiem, że w tych czasach trzeba być tolerancyjnym, niejednokrotnie spotykam się z innymi orientacjami w książkach, ale tu powodowało to niesmak. Co za dużo to nie zdrowo.

Otrzymałam książkę w postaci zwykłego dokumentu tekstowego z oznaczeniem wersji ostatecznej, czyli takiej formie jest sprzedawana. W tym momencie byłam zaskoczona, lektura jest sprzedawana w wielu formatach, a autorka dostarcza go w zwykłym pliku, nie wspominając już o jego korekcie, ale jak wiadomo za korektę jest odpowiedzialne wydawnictwo i w tym momencie popsuło całą kompozycję. Wiele urwanych słów, dziwne odmiany imion, nie wiem czy z tymi imionami to był przemyślany krok, a może to przeoczenie, ale to dezorientuje podczas czytania. Słownictwo jest zwykle proste, pospolite, a nagle jakieś dziwne zwroty, w ogóle nie pasujące do całości. Można wymieniać tego wiele. 

Czym bliżej końca tym było lepiej. Sama końcówka mnie wciągnęła, a można sądzić po tym jak została zakończona, że będzie kolejna część. Dzięki tej końcówce mam chęć zapoznać się z kontynuacją, bo jest w tym wszystkim zawarta cicha obietnica, że będzie o wiele lepiej niż do tej pory. Niestety, ja odniosłam wrażenie, że to wszystko zostało zbyt obszernie opisane, zbyt wiele wątków zostało włączonych, przez co główny wątek się zgubił. Akcja przeskakuje w czasie, a nawet nie zostało to zaznaczona. Brakowało czegoś takiego jak „dzień wcześniej” albo odznaczenie myśli od opisów i wypowiedzi, a także wspomnień, które się mieszały z całością. Stylistyka jest porażką, ale nawet w tym przypadku czym bliżej końca tym lepiej. Nie wiem kto w tym przypadku zawinił, ale bardzo to zepsuł.

Książka jest bardzo niedopracowana. Wiele błędów, które się pojawiają psują całość. Można odnieść wrażenie, że albo autorka się bardzo spieszyła z pisaniem, albo pisała na siłę. Pomysł może i był dobry, ale źle wykorzystany, efektem tego jest chaos, który zmienia wrażenia czytelnika. Część błędów można zrozumieć, gdyż to debiut literacki, ale większości błędów nie można pojąć, jakim cudem wystąpiły.

Magdalena Kułaga urodziła się w 1976 roku. Jej debiutancką powieścią jest „Uzdrowiciel. Cienie przeszłości”. Uwielbia pisać i poznawać ludzi.

Moja ocena: 4/10

Liczba stron: 352

Rok wydania: 2014

Wydawnictwo: GONETA