Stephenie Meyer - Intruz

Nie jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Chyba każdy zna Sagę Zmierzch, spotkał się z nią w postaci książki lub filmu, więc także zna autorkę. Byłam ciekawa, co takiego znajdę pod tym dość ciekawym tytułem, który tak naprawdę, może wiele znaczyć. Jednak to, co znalazłam, całkowicie mnie zaskoczyło.

Melanie jest jedną z niewielu, którym udało się ocaleć z inwazji. Ich cichy wróg, przejmuje ciało człowieka. Zaczyna w nim normalne życie, które jest takie, tylko z pozoru. Jedna chwila, zmieniła całe życie Melanie. Próba odnalezienia kuzynki, kończy się wpadką. Desperacka próba samobójcza, nie daje zamierzonego skutku. Została pojmana, a w jej ciele została umieszczona istota o imieniu Wagabunda. Pozostaje tylko jedna kwestia, dziewczyna jest bardzo silna i nie zamierza się poddać bez walki. Rozpoczyna się dramatyczna walka o życie jej bliskich i o własne ciało.

Widać, że autorka ma dar do pisania romansów. Tak samo jak kiedyś pochłonął mnie „Zmierzch”, tak samo pochłonął mnie „Intruz”. Od pierwszych kartek zostałam wciągnięta w ten świat, w tak inną historię , niż te, co do tej pory czytałam. I to mi się właśnie najbardziej spodobało. Choć, nie tylko to.

Zapoznając się z kolejnymi stronami powieści, zadziwiał mnie upór umysłu Melanie, a także jej odwaga. Okazała się być bardzo waleczna. Nie pozwoliła na odkrycie swoich tajemnic. Była wyjątkiem od reguły, który stwarzał tylko problem. Problem powinien zostać zlikwidowany, a ona walczyła, stawiając wszystko na jedną  kartę, nie wiedząc jak to naprawdę się skończy. Mogła uratować swoich bliskich albo ich pogrążyć. Ta anomalia była początkiem wydarzeń, które z każdą kolejną stroną, tworzyły co raz to większe napięcie, a także rozbudzały ciekawość.

Wagabunda była już na ośmiu planetach, a na dziewiątej, po raz pierwszy spotkała się z oporem żywiciela. Jej zadaniem było rozpracować umysł żywiciela i dotrzeć do innych ludzi, ale ona tylko napotykała jeden wielki mur. Zdawkowe informacje, które dostarczała Łowcy, były nie wystarczające. A ten głos w głowie, budził w niej przerażenie.

Oczywiście nie obejdzie się bez pewnych schematów, które mogą drażnić czytelnika. Choć w tym przypadku ciężko jest mówić o schemacie. Mianowicie mamy tutaj pewien trójkącik miłosny, a właściwie czworokąt. Trudno to nazwać, bo sprawa jest skomplikowana, a nie chcę wam za dużo zdradzać, więc najlepiej będzie jak sami się przekonacie o czym piszę.

Autorka ma talent do pisania o miłości, dodając do tego trochę elementów paranormalnych i wychodzi recepta na kolejny świetny romans. Trochę się dziwie, że napisała to wszystko w jeden książce, a nie rozłożyła tego na kilka tomów, tak jak było w przypadku „Zmierzchu”. Niektórym wstyd się przyznać, że czytali tę Sagę. Ja jednak sądzę, że nie ma czego się wstydzić. Wracając do tematu, jest to kolejna książka autorki, która została zekranizowana, czego można tylko pogratulować, bo nie każdemu pisarzowi, to się udaje.

Cały czas zastanawiał mnie pomysł na właśnie taki świat. Choć powiem, że jego koncepcja jest bardzo kusząca. W szczególności podobał mi się pomysł na zakupy bez pieniędzy i ogólnodostępne leczenie chorych (no dobra, w tym świecie nie było chorób, ani w ogóle nie używało się pieniędzy), ale to jeszcze nie wszystko. Prawda, że kusząca wizja, według mnie tak by było o wiele lepiej…

Podsumowując, jest to świetna historia, dla fanów romansów, oczywiście tych paranormalnych. Zawiera bardzo ciekawe przesłanie, które bardzo często się sprawdza, siła miłości jest potężna. Z czystym sumieniem mogę polecić ją szerokiemu gronu odbiorców, gustującym w tych zwykłych romansach, jak i tym którzy lubią fantastykę.

Stephenie Meyer urodziła się 24 grudnia 1973 w Hartford.  Amerykańska pisarka, która jest autorką powieści Intruz i Sagi Zmierzch. Dorastała w mieście Phoenix, w stanie Arizona. Ma pięcioro rodzeństwa. Uczęszczała do liceum Chaparral High School w Scottsdale, Arizona i na uniwersytet w Provo w stanie Utah - Uniwersytet Brighama Younga, gdzie otrzymała tytuł licencjata z języka angielskiego w 1995. Swojego męża Christina spotkała gdy dorastała w Arizonie. W 1994 roku poślubiła go. Razem mają trzech synów.

Moja ocena: 8/10

Liczba stron: 568

Rok wydania: 2008

Wydawnictwo: Dolnośląskie