John Green - Papierowe miasta

John Green ostatnimi czasami jest bardzo popularnym autorem. Do tej pory nie czytałam żadnej jego książki, choć miałam na nie wielką ochotę. Zawsze coś mi przeszkadzało, a to za dużo lektur na półce, a to nie było w bibliotece i tak oto takim sposobem minęło dużo czasu za nim zapoznałam się z jego twórczością. Jednak gdy tylko zobaczyłam zwiastun filmowy ekranizacji książki „Papierowe miasta”, zaparłam się rękami i nogami, tym razem nic mi nie mogło przeszkodzić, poleciałam do biblioteki, wypożyczyłam książkę i od razu zabrałam się do czytania…

Świat Quentina Jacobsena kręci się wokół jego sąsiadki Margo Roth Spiegelman. Od dziewięciu lat nie uczestniczy w jego życiu, ale to mu nie przeszkadza kiedy w środku nocy zjawia się u niego w oknie i prosi go o przysługę. Mściwa dziewczyna wymyśliła misterny plan zemsty i planuje wcielić go w życie. Quentin z oporami zgadza się pomóc jej, po całonocnej wyprawie nastaje nowy dzień i wygląda na to, że nic się nie zmieniło. Jednak Margo zaginęła, a może raczej znów uciekła. Pozostawiła po sobie wskazówki dla chłopaka, a on rusza ich tropem, mając nadzieję odnaleźć Margo…

Im więcej czasu upływa tym mniejsza szansa na odnalezienie jej żywej, a także Quentin poznaje na nowo swoją sąsiadkę, którą wydawałoby się zna doskonale…

Obawiałam się, że twórczość autora może być przereklamowana. Niby wszyscy się nim zachwycają, ale jakoś i tak miałam pewne obawy. Teraz już wiem, że były całkowicie niezasadne, a w bliskiej przyszłości sięgnę po kolejne jego pozycje. „Papierowe miasta” urzekły mnie swoim klimatem, niby historia niczym się nie wyróżniająca od innych, jednak jest w niej coś takiego co przyciąga czytelnika. Dzięki temu przepadłam, a książkę pochłonęłam jednym tchem. Nie jest to jedna z tych głupiutkich opowieści o zwykłych romansach, między wierszami można doszukać się głębszego przesłania, aż dziwne, że o tak oczywistej rzeczy często zapominamy…

Quentin to osiemnastolatek w ostatniej klasie liceum. Uwielbia rutynę w swoim życiu, nie pije alkoholu i nie miewa żadnych wyskoków. Ot, taki zwykły przeciętny chłopak, nie należący do paczki popularnych ludzi w szkole, przez co dość często jest ofiara żartów ze strony właśnie tych popularnych. Jak na swój wiek, jest bardzo dojrzały, może to dzięki rodzicom, którzy są psychoterapeutami, a on poniekąd jest ich „królikiem doświadczalnym” i dowodem ich umiejętności. Bezproblemowe życie kończy się, kiedy wkracza w nie na nowo Margo. Szalona, odważna, popularna. Ideał z jego snów.

Podczas czytania targało mną wiele emocji, cały czas zastanawiałam się nad sensem tego, co właśnie czytam. Mimo że skupiałam się głównie na lekturze, cały czas, gdzieś w myślach wszystko analizowałam. Mój umysł pracował na wysokich obrotach, bo przecież jeszcze były wskazówki, za którymi podążałam wraz z głównym bohaterem. To aż dziwne, że w tak niepozornej książce znajdujemy tyle wartościowych rzeczy. Miłość i przyjaźń z różnych perspektyw może być inaczej odbierana. Postrzeganie tych dwóch oczywistych dla nas rzeczy, zmienia się wraz z naszym nastrojem i nastawieniem do otoczenia. Często o tym zapominając ranimy bliskie nam osoby.

Głównym atutem tej pozycji jest sposób z jakim autor obchodzi się ze swoimi bohaterami. Wszystkich stawia na równi, nikogo nie dyskryminuje, a dodatkowo pokazuje wszystkie aspekty nastoletniego życia. Widzimy ich niedoskonałości, jak targają nimi emocje i na czym im najbardziej zależy. Żadna postać nie jest „papierowa”, każda z nich jest bardzo dobrze wykreowana, dzięki czemu staje się realistyczna. Lektura jest dopracowana w każdym najmniejszym detalu. Nie ma niczego, do czego mogłabym się przyczepić. Żałuję tylko, że tak późno sięgnęłam po twórczość autora, ale teraz sobie obiecuję, że znajdę chwilę i przeczytam inne pozycje pisarza.

John Green to autor książek dla młodzieży, które bez problemów trafiają na listy bestsellerów New York Timesa i które otrzymują wiele nagród, jak choćby nagrodę im. Michaela L. Printza czy nagrodę im. Edgara Poe. Wspólnie ze swoim bratem Hankiem tworzy projekt vlogbrothers w serwisie youtube, który dał początek wspaniałemu ruchowi zwanemu "nerdfighterią".

Moja ocena: 9/10

Liczba stron: 400

Rok wydania: 2013

Wydawnictwo: Bukowy Las