Rick Riordan - Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy. Ostatni Olimpijczyk

Za mną już ostatnia część przygód Percy’ego z serii Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy. Zaczęłam ją czytać z wielkim zapałem. Ja już znam zakończenie i wiem jak brzmiała w pełni przepowiednia. Rozwiązało się wiele tajemnic i zagadek. A wy znacie już zakończenie, a może dopiero jesteście przed jego poznaniem?

Kronos szykuje swoją armię. Zmierza Księżniczką Andromedą do Nowego Jorku. Percy wraz z synem Hefajstosa muszą ich spowolnić. Tyfon powstał, a Posejdon jest blisko upadku swojego królestwa. Chaos się szerzy. Śmiertelnicy szukają logicznego rozwiązania dla dziwnych zjawisk, a do szesnastych urodzin zostało mało czasu. Czas poznać jak brzmi przepowiednia. I jest jeszcze jeden problem, w obozie jest szpieg. Zaczyna się walka o Olimp, a młody heros ma ciężkie zadanie przed sobą. Pozostaje tylko pytanie czy przeżyje to starcie? Kto jest przyjacielem, a kto wrogiem? Czy uda się ocalić Olimp? A może czas Olimpijczyków właśnie się kończy?

Ta część wywołała we mnie najwięcej emocji. W szczególności najwięcej było niepewności i strachu. Emocje były bardzo pobudzone, nawet gdy już trochę opadły, długo nie mogłam zasnąć, ciągle wspominałam książkę i rozważałam, co bym zrobiła na miejscu młodego herosa. Trzeba przyznać, że nie miał łatwego zadania. Krok po kroku poznawał prawdę i przyczynę, która doprowadziła do tej wojny. Zagłębił się w przeszłość Luke’a, a nawet zszedł po raz kolejny do podziemia. Wariacki pomysł Nico na uratowanie świata, nie napawał optymizmem, ale czego się nie robi dla uratowania świata. Później już tylko przyszedł czas na walkę. To tylko skrót tego czego można się spodziewać w książce, a nie jest to nawet ćwiartka, tego co jest w książce.

Wszystko jest opisane w najdrobniejszym szczególe. Walka trzyma w niesamowitym napięciu, a nagłe zwroty akcji wpędzają w zawrót głowy. Książka jest utrzymana na bardzo dużym poziomie. Nie da się przy niej odpocząć. Muszę przyznać, że chyba to najlepsza część z całej serii. Samo zakończenie, no cóż nie takie sobie wyobrażałam, ale też jest bardzo ciekawe i zaskakujące. Zresztą zaskoczenie było nieodłącznym elementem podczas czytania. Tu nic nie dało się przewidzieć, a gdyby nie to, to książka nie miała by sensu.

Próżność Bogów w tej części sięga zenitu. Każdy pod każdym dołki kopie. I pomyśleć, że są Bogami, a zachowują się jak małe dzieci. Wiele rzeczy dało się uniknąć, ale niestety próżność na to nie pozwalała. Brat, bratu wrogiem. Ale ten problem dotyczy wszystkich ludzi. Wystarczy zobaczyć co się dzieje wokół nas, a wtedy się zrozumie, że na tym świecie są inne priorytety. W książce ten problem jest świetnie przedstawiony, warto wyciągnąć z tego pewne wnioski. Bogowie są okrutni, wyręczają się herosami, a nigdy ich nie słuchają. Czasami traktują swoje dzieci jak wrogów, a to właśnie one odwalają czarną robotę za nich. Gdyby tylko wysłuchali tego, co mają do powiedzenia, mogło by być całkiem inaczej.

Podsumowując całą serię muszę stwierdzić, że sięgając po nią przeżyłam wspaniałą przygodę. Dodatkowo dla osoby, która lubi mitologię grecką, jest to wyśmienite połączenie i świetna zabawa. Dla osób, które nie lubią lub nie znają mitologii, jest to świetna lekcja w łatwym i przystępnym języku. Książka nie zraża do siebie, nie ma tu suchych i nudnych faktów jak na zwykłych lekcjach, jest wręcz przeciwnie, mamy tutaj fantastyczną historię, którą można pokochać od pierwszej części. To nie wszystko czego możemy się spodziewać. Są również inne wartościowe lekcje, możemy wiele wniosków wyciągnąć, ale również przestrzega nas przed złym zachowaniem. Jednym słowem nie można się przy niej nudzić.

Moja ocena: 10/10

Liczba stron: 373

Rok wydania: 2010

Wydawnictwo: Galeria Książki