Rick Riordan - Percy Jackson i Bogowie Olimpijscy. Złodziej pioruna.

O Percy Jacksonie, wiedziałam już od jakiegoś czasu. Jakoś nie śpieszyło mi się albo wręcz nie miałam chęci do szybkiego zapoznania się z tą serią. Zdanie zmieniłam po obejrzeniu filmu o jego przygodach, który był emitowany w telewizji. Wtedy już wiedziałam, że nie mogę długo zwlekać i muszę w końcu sięgnąć do lektury w szczególności, że opinie na temat filmu były bardzo niepochlebne. Musiałam sama się przekonać co jest lepsze, film czy książka.

Dwunastoletni Percy uczęszcza do szkoły z internatem. Jest dyslektykiem i ma najprawdopodobniej ADHD. Ściąga na siebie masę kłopotów, a kolejna szkolna wycieczka tylko to potwierdza. Ale tym razem jego życie zmieni się diametralnie.

Po zakończeniu roku szkolnego, wybiera się z mamą na krótkie wakacje. Ale w tedy prawda o jego pochodzeniu wychodzi na jaw. Musi uciekać do jedynego bezpiecznego miejsca – Obozu Herosów.

W obozie zaczyna swoje szkolenie i zostaje oficjalnie uznany przez swojego ojca. Jest tylko jeszcze jeden mały problem. Zeus oskarża chłopca o kradzież pioruna, najpotężniejszej broni. Percy wyrusza na misję wraz córką Ateny i Satyrem, musi odzyskać piorun i udowodnić swoją niewinność. Nie będzie to łatwe zadanie. W szczególności, że ścigają go sami bogowie.

Przygody Percy’ego nie wciągnęła mnie bez reszty, najprawdopodobniej przez to, że wcześniej oglądałam film i mniej więcej wiedziałam co się wydarzy. Choć faktycznie film jest tragiczny w porównaniu do książki. Za dużo niezgodności. Ale po przeczytaniu lektury miałam rozdarte serce, czułam niedosyt i chciałam więcej. Musiałam dokonać ciężkiego wyboru czy czytać drugi tom czy sięgnąć jednak po inną książkę. Kolejnym faktem, który mnie uraczył w tej książce to, to że jest w niej połączenie mitologii greckiej z fantastyką. Jedno i drugie uwielbiam, a dodatkowo fakt, że cała akcja toczy się w teraźniejszości. Czego można chcieć więcej?

Mamy tutaj niecodzienne połączenie mitów z współczesnością, które może spowodować chęć bliższego zapoznania się z mitologią grecką, co jest wielkim plusem. A dodatkowo przecież kto z nas nie chciałby być półbogiem. Cała historia na każdym kroku przypomina o tym co się uczyliśmy na lekcjach historii, a nawet języka polskiego, bo i tam przeplatały się mity. Ale niech nie zraża to czytelników, bo to nie kolejna nudna lekcja, tylko pełna dynamizmu historia, która wciąga bez opamiętania. Dodatkowo ma bardzo szybkie tempo i jest zaskakująca.

Sam Percy jako dwunastolatek jest bardzo odważny i nieprzewidywalny. Jego odwaga jest godna podziwu, potrafi wyjść z najgorszej opresji, a przy tym nie jest kolejnym wyrostkiem, który się mazgai. Jego decyzje są dość często pochopnie podjęte ale u swojego boku ma przyjaciół, którzy mu pomagają. I choć satyr jest jego opiekunem to w większości przypadków, to Percy opiekuje się nim. Takie zachowanie bardziej pasowało by do starszego młodzieńca niż do chłopca, która ma zaledwie dwanaście lat i to chyba jedyna wada jaką znalazłam w tym wszystkim.

Do kolejnego urzekającego faktu można zaliczyć to, że chłopiec nie godzi się od razu ze swoim losem. Mimo wszystko próbuje się w tym wszystkim odnaleźć ale nie wierzy nikomu dookoła. Pomału, na swój sposób ze wszystkim się oswaja, a jego postawa do Bogów pozostawia wiele do życzenia. Swoim zachowaniem, a nawet tym co mówi potrafi obrazić bogów, niekiedy nieświadomie, a niekiedy świadomie. Znajdziemy tutaj wiele cech o których dość często się zapomina, a mianowicie są to przyjaźń, odwaga, szczerość, a także wiele innych. Również znajdziemy także te złe cechy, których powinniśmy unikać. Możemy wyciągnąć wiele mądrości z tej książki o ile tylko będziemy chcieli.

Samo zakończenie jest przewidywalne do pewnego stopnia, reszta jest całkowitym zakończeniem. Ci, którzy oglądali film, a nie czytali książki mogą przeżyć nie mały szok. I w stu procentach książka jest lepsza od filmu. Jeśli oglądałeś film, a nie czytałeś książki, czas nadrobić zaległości. Sama książka nie ma wielkich gabarytów, nie powala swoją objętością, ale także nie należy do tych bardzo „szczupłych”. A chwile spędzone z lekturą bardzo szybko upływają, nawet za szybko.

Moja ocena: 8/10

Liczba stron:  360

Rok wydania: 2009

Wydawnictwo: Galeria Książki