Damian Bronhard - Królewska klątwa

Na co dzień, dobieram sobie bardzo starannie książki, które mam zamiar przeczytać. Jednym z powodów takiego zachowania jest oczywiście, chęć spędzenia czasu przy dobrej lekturze, po której nie będę musiała pisać negatywnej opinii lub co gorsza, nie skończyłabym czytania, a tak też się czasami zdarza. Aby uniknąć takich sytuacji, bardzo długo zastanawiam się nad daną pozycją, którą mam wybrać, o ile jest taka możliwość. Tak było w przypadku „Królewskiej klątwy”. Po kilku chwilach wahania, ostatecznie po nią sięgnęłam.

„Czy można osiągnąć wszystko? Nie, i o tym przekona się jeden z najbogatszych ludzi na ziemi. Rzucona na niego klątwa przeniesie go w samo centrum wydarzeń postapokaliptycznego świata. Wojna pomiędzy władcą demonów a ludźmi trwa, i on zdecyduje kto zwycięży.”

Z samego opisu wiele nie można wywnioskować, osobiście miałam mętlik w głowie, nie wiedziałam czy książka będzie warta, aby poświęcić jej czas. Z jednej strony opis jest tajemniczy i zachęca do czytania, jednak okładka skutecznie odstrasza. Dziś większość ludzi jest wzrokowcami, więc szata graficzna powinna kusić czytelnika, aby po nią sięgną, a w tym przypadku pozycja jest stracona. Ale jako mól książkowy wiem, że nie warto oceniać książki po okładce. Czasami bywa i tak, że okładka brzydka, wręcz okropna, a środek genialny.

Czas przejść do fabuły, która niestety pozostawia wiele do życzenia. Zostajemy wrzuceni do „jakiegoś” świata, praktycznie bez żadnego wyjaśnienia. Nie wiadomo, o co tak naprawdę chodzi w tym wszystkim, choć z czasem, krok po kroczku, zbieramy owe informacje i „coś tam wiemy”, bo owe informacje są bardzo lakoniczne. Jest to bardzo irytujące i wręcz niesmaczne, bo tak naprawdę tylko autor wie o co w tym wszystkim chodzi. Szkoda tylko, że się z nami tym nie podzielił.

Kolejnym minusem jest sama akcja. Wszystko gna, na łeb, na szyję, dodatkowo  wszystko jest bardzo chaotyczne. Brakuje spójnej całości. Z pozoru jest niby fajnie, bo nie możemy się nudzić, ale nic nie jest dokładnie opisane, nie wiadomo „skąd, na co, po co” cokolwiek się tam dzieje – najlepiej żeby nikogo za wiele nie obchodziło i nie zadawał głupich pytań, jest to jest, cała reszta jest nieważna.

Tym sposobem doszliśmy do bohaterów. I to jest kolejna zagadka, bo nic o nich nie wiadomo. Nie znamy cech osobowości, wyglądu, ani wieku. Przy każdej postaci, poznajemy jedną lub góra dwie cechy. Nie wiadomo kto czym się kieruje, tylko ciągle powtarzają się słowa „wyklęty” i „wybraniec”. Głębszego sensu nie ma. Po raz kolejny trzeba było się wszystkiego domyślać.

Kolejny defekt – przewidywalność. Dziecko by się domyśliło zakończenia. Powieść jest bardzo niedopracowana, wygląda jak zbiór notatek pomysłów sklejonych w całość. Owszem jest możliwość, aby była to powieść wciągająca, kwestia rozbudowania fabuły i postaci, ułożenia jej w spójną całość, dodanie opisów i wprowadzenia do całej historii, przy tym wszystkim pojawia się możliwość podzielenia tego na kilka tomów. Jednak trzeba tu pracy, pracy i jeszcze raz pracy. Oczywiście są to tylko moje przemyślenia. Jednym plusem jest szybkość pochłaniania tej lektury. Pewnie bym jeszcze szybciej ją przeczytała, gdyby nie to, że tak bardzo mnie irytowała.

Damian Bronhard urodził się w 1995 roku. Obecnie uczeń liceum. W listopadzie 2013 roku, ukazała się jego debiutancka powieść „Królewska klątwa”. Obecnie pisze drugą część swojego debiutu. Prawdopodobnie powstanie, także trzecia część.

Podsumowując, pomysł był dobry i miał szansę przebicia, jednak został zmarnowany i okaleczony. Można odnieść wrażenie, że było to bardzo szybko pisane, aby tylko coś wydać, a wystarczyło tylko więcej czasu poświęcić, dopracować pomysł i powieść mogłaby być rozchwytywana. Patrząc na to, że sam autor pisze, że jest w trakcie pisania drugiej części, szczerze, życzę mu powodzenia.

Moja ocena: 1/10

Format: e-book (pdf)

Liczba stron: 120

Rok wydania: 2013

Wydawnictwo: Nowy Świat

Recenzja w ramach akcji