Rachel Van Dyken - Utrata

Na naszym rynku wydawniczym, pojawia się coraz więcej książek młodzieżowych. Pośród tych wszystkich propozycji ciężko wybrać taką, która będzie odpowiednia dla nas lekturą. Tym razem w moje ręce trafiła „Utrata” Rachel Van Dyken. Powieść kusiła mnie, od kiedy tylko ujrzałam ją w zapowiedziach, opis czarował i zachęcał do czytania, nie mogłam przejść obok niej obojętnie. A czego można się spodziewać po tym tytule – przekonajcie się sami…

Kiersten, rozpoczyna właśnie swoje studia. W domu pozostawiła demony swojej przeszłości, które do tej pory nie pozwalają jej normalnie żyć. Cały czas ma depresje i zażywa leki, odsunęła się od znajomych i bliskich, wokół siebie postawiła mur, który jest nie do przebicia. Wydarzenia z przed dwóch lat, wciąż są żywe, dopóki nie poznaje Westona. Chłopak jest marzeniem każdej dziewczyny, to on postanawia pomóc dziewczynie odnaleźć się na nowo. Niestety, wszystko czego mu brakuje to czas, musi zrobić to szybko, póki nie będzie za późno. Co wydarzy się w życiu, tych dwojga młodych ludzi? Z jakimi problemami będą musieli się zmierzyć?

Książka zupełnie mnie zaskoczyła, super lekka pozycja, na jeden wieczór, tak można o niej napisać w skrócie. Czyta się szybko, a dodatkowo jest wciągająca, nie mogę tylko stwierdzić, że nie można się od niej oderwać, bo z tym nie miałam żadnego problemu. Bardzo duża ilość dialogów ułatwia pochłanianie lektury. Opisy owszem są, bardzo skąpe. Jeżeli chodzi o samą historię w niej zawartą, tu zaczynają się schody, bo nawet pisząc tę recenzję, nie wiem co mam o niej myśleć. Z jednej strony mi się podobało, bo lektura jest niewymagająca, a z drugiej się zawiodłam, spodziewałam się czegoś innego, bardziej skomplikowanego i wymagającego.

Kiersten, to typowa dziewczyna o osobowości szarej myszki. Nie uważa się za atrakcyjną osobę i nie wie, co mogą w niej widzieć faceci. Jest niewinna jak baranek i słodka jak cukierek. Nie posiada przyjaciół, oprócz swojej współlokatorki i jej kuzyna Gabe’a, to oni są dla niej oparciem. Nikt nie wie, co wydarzyło się w jej życiu i jak bardzo cierpi z tego powodu, pierwszą osobą która się o tym dowiaduje, jest Weston i to wszystko dzięki przypadkowi. On sam, boryka się z dużym problemem, codziennie musi brać garść leków, od których dostaje tylko mdłości i jest słaby. Pilnuje go jego „świta” – ludzie wynajęci przez jego ojca, którzy mają za zadanie pilnować Wes’a i być dla niego wsparciem. Dla niego również wszystko zaczyna się zmieniać w szczególności jego nastawienie, a to wszystko dzięki Kiersten.

Książka jest bardzo schematyczna, co widać na pierwszy rzut oka. Czasami aż kole to w oczy i irytuje. Powieść nie wnosi nic nowego na rynek wydawniczy, wszystko to można przeczytać w innych powieściach. Jest cukierkowo i bajkowo, co fakt faktem, dezorientuje czytelnika. Jedyne, co jest w niej inne, to podejście do życia bohaterów i ich przemyślenia. Pokazują jak można walczyć z przeciwnościami losu, a nawet z jakich powodów można to robić. Miłość, strach, ból oraz strata, to przeważające uczucia. W niektórych momentach, zachowanie bohaterów, nie jest realne, a wręcz bardzo sztuczne i dziwne. Przedzierając się przez strony powieści, powoli dowiadujemy się z jakimi demonami mierzą się Kiersten i Weston. Tu autorka się postarała i nie pozwoliła nic odgadnąć czytelnikowi.

Dochodząc do zakończenia, zastanawiałam się czy nie oglądam bajki Disneya. Wszystko było zbyt piękne, aby było prawdziwe. Cuda w końcu się zdarzają, ale bez przesady, tego było już za dużo. Nie mogę pominąć faktu, że w pewnym momencie się popłakałam. Łzy ciekły mi ciurkiem, a nos zatkał się na amen. Trzeba przyznać autorka ma talent do scen emocjonalnych, trzyma w napięciu i rozdziera czytelnika na kawałeczki. Każdy może znaleźć w tej książce coś dla siebie, ale nie oczekujmy od niej zbyt wiele. Tylko zastanawiam się, co do całej historii wniesie kolejny tom, bo cóż, „Utrarta” to pierwszy tom serii „Zatraceni”. Dla mnie więcej pisać tu nie trzeba, bajka się skończyła i tyle, no chyba że, będzie to całkiem inna historia z innymi bohaterami. Jestem ciekawa, co przygotowała autorka i mam nadzieję, że będzie to lepsze od pierwszej części.

Rachel Van Dyken, to autorka romansów z list bestsellerów „New York Timesa” i „USA Today”. Mieszka w Idaho razem z mężem.

Moja ocena: 6/10

Liczba stron: 304

Rok wydania: luty 2015

Wydawnictwo: Feeria Young