Kafka Asagiri, Sango Harukawa - Bungou Stray Dogs - Bezpańscy Literaci t.5

Piąty tomik BUNGOU miał mi dostarczyć kilku odpowiedzi, a także kolejną dawkę emocji i humoru. Przede wszystkim poprzednia część była zwiastunem nadchodzącej wojny, a to zapowiadało ciekawy obrót sytuacji, gdyż do akcji wkroczyła kolejna frakcja, także konflikt się rozrósł… teraz tylko wystarczyło obserwować i delektować się lekturą. Każdy ruch, każde posunięcie przeciwnika mogło mieć ogromne znaczenie, jeden najdrobniejszy szczegół, mógł dać przewagę lub też pogrążyć jedną z trzech stron… ale, czy na pewno otrzymałam to, czego bym chciała? Jak myślicie, jestem usatysfakcjonowana?

Kyouca otrzymuje swoje pierwsze zlecenie dla Agencji. Przy wykonaniu zadania towarzyszy jej Atsushi. Oboje starają się, jak tylko mogą, aby zostało one wykonane poprawnie. Czy uda im się uniknąć katastrofy? Jakich środków użyją, aby osiągnąć cel?

Co zrobią, kiedy na ich drodze stanie opiekunka dziewczyny z czasów mafijnych, która za wszelką cenę będzie chciała, aby wróciła w szeregi Mafii? Jaką decyzję podejmie Kyouca?

Nikt nie spodziewał się, że w biały dzień na otwartym terenie, ta dwójka może zostać zaatakowana… a to oznacza wojnę! Agencja nie jest w stanie uniknąć starcia ani z Mafią, ani z Gildią. Dwóch na jednego? To trochę niesprawiedliwe…

Pod dowództwem Fukuzawy przygotowują się do walki. Czasy względnego pokoju dobiegły końca, pora rozpocząć wojnę między wielkimi organizacjami zrzeszającymi Uzdolnionych!

Czy Agencja ma jakąkolwiek szansę na wygranie z tak silnymi przeciwnikami?

Agencja, przeciwko Gildii i Mafii, przecież to nie może się udać… przynajmniej tak myślałam na samym początku. Teraz, tak naprawdę, to ja nie wiem, czego mogę się spodziewać. Nawet jak mi się wydaje, że każda z frakcji używa mózgu, ma opracowany plan i widzę najlepsze rozwiązania tej sytuacji, to oni robią wszystko, całkowicie nie zgodnie z moją logiką. Nawet jeśli znam powody takiego zachowania, to i tak jestem szczerze zdziwiona. No cóż, widocznie mój tok myślenia jest całkowicie inny, zbyt przewidywalny, aby zacząć myśleć tak jak bohaterzy tego tytułu. Przynajmniej dzięki temu, jest o wiele zabawniej!

„Jesteś urodzoną skrytobójczynią. Bez względu na to, jak byś się nie starała kwiaty kwitnące w ciemnościach tylko w mroku znajdą ukojenie. Jak za bardzo zbliżysz się do słońca, to cię spali.”

Gildia posiada w swoich szeregach bardzo silne osoby. Ich zdolności są unikalne i potężne, co czyni z nich bardzo groźnego przeciwnika. Posiadają kilka słabych punktów, w końcu nie są „tutejsi”, a to trochę zmniejsza ich przewagę. Agencja i Mafia, znają teren, a tym samym mogą się lepiej przygotować do walki.

Mafia posiada dużą liczebność. Każdą pokonaną jednostkę mogą szybko zastąpić, a dodatkowo mają również silne umiejętności. Wydają się nie mieć, żadnych wad, a jakoś do tej pory Agencja dawała sobie z nimi radę, nie wchodząc przy tym w otwarty konflikt.

W najgorszej sytuacji znajduje się Agencja, która ma tylko kilka osób, które mogą mierzyć się z przeciwnikiem. Dlatego, muszą nadrabiać sprytem i przewidywać ruchy zarówno Gildii, jak i Mafii. Ale, czy to w ogóle jest możliwe? Co wygra – siła, liczebność, czy przebiegłość?

Ten tomik jest tylko wstępem do całej wojny. Powoli zaczynają się ataki, ale w większości skupiamy się na Agencji i planowaniu przez nich kolejnych ruchów. Tworzą plan, który może nie jest najlepszy, ale w porównaniu do ich przeciwników jest przemyślany. Niestety wróg nie próżnuje i też posiada swoje asy w rękawie. Ciężko w tym wszystkim wyczuć jak to się potoczy, przez co mam bardzo mieszane uczucia. Oczywiście jestem po stronie Agencji, tylko mój rozum się buntuje… najrozsądniej będzie, kiedy go wyłączę i będę czekać na kolejne wydarzenia. Tu może zdarzyć się wszystko, co niezmiernie raduje, moją rządzę krwi!

Piątą część charakteryzuje chaos. Pojawia się coraz więcej postaci, a ja musiałam na chwilę odłożyć lekturę, by każdego dopisać do odpowiedniej grupy i zrozumieć, co tam w ogóle się wydarzyło. Przestałam nadążać, ale było to tylko chwilowe zdezorientowanie, po wzięciu kilku głębszych oddechów, wszystko samo wskoczyło na swoje miejsce. Ten tomik, rozdział za rozdziałem mnie zaskakuje, tego się po nim nie spodziewałam. I tak się zastanawiam, czy ja zgłupiałam, czy faktycznie BUNGOU pokazuje, że potrafi zrobić czytelnikom „kuku”, przy okazji wprowadzając ich w zachwyt… no cóż, skłaniam się ku tej drugiej opcji!

I tak jeszcze na sam koniec wspomnę, że w posłowiu, rysownik, który tworzy BUNGOU, dał nam pewną zagadkę, czy też wskazówkę dotycząca oczu bohaterów, których rysuje… taka mała ciekawostka, a daje dużo do myślenia. Skłania także do dokładnego, ponownego zapoznaniem się z mangą, poczynając od pierwszego tomiku i przyjrzenia się rysunkom postaci. Chyba podejmę się tego wyzwania… jak tylko wydłużę swoją dobę do minimum 36 godzin!

Moja ocena: 8/10

Liczba stron: 178

Data premiery: 15 września 2017

Wydawnictwo: Waneko